Morderca sprzed lat? Potwór z lokalnych legend? Czy człowiek może być zdolny do tak bestialskich zbrodni? W bunkrze na nadmorskiej plaży zostają odnalezione ludzkie zwłoki. Uwagę policjantów zwraca leżąca przy nich bransoletka z muszelek i glonów. To nie tylko znany mieszkańcom Pomorza symbol Nadbrzeżnika, legendarnego potwora, ale też znak charakterystyczny dla morderstw sprzed dwudziestu lat, których sprawcy nie udało się ustalić. Wkrótce pojawiają się kolejne ciała, przy wszystkich śledczy znajdują muszle i glony. Okolicznych mieszkańców ogarnia coraz większy strach, a powiązanie zbrodni z Nadbrzeżnikiem rozpala ich wyobraźnię. Do śledztwa zostaje włączona doświadczona aspirantka sztabowa Lena Dobrowicz, która ma wspierać działania miejscowej policji. Z zakurzonych miejscowych akt Dobrowicz wyciąga na światło dzienne tajemnice mieszkańców, które ci najchętniej zabraliby ze sobą do grobu. Czy i tym razem bezkompromisowej policjantce uda się rozgryźć umysł seryjnego mordercy zbierającego żniwo na Pomorzu Zachodnim? Joanna Bagrij – autorka kryminałów „Oddech śmierci” (2016) i „Pogranicznik” (2021). Mieszkanka Dolnego Śląska, absolwentka Zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Pracuje w obszarze marketingu internetowego, prowadzi blog Born to create.

Ta rajska fasada to cmentarzysko sekretów Nazywana Uzdrowiskiem wieś Dobrowola przez dekady słynęła wyłącznie z malowniczego jeziora i popularnego ośrodka wczasowego. Wszystko zmieniło się w 1986 roku, kiedy na idylliczny pejzaż miejscowości cień rzuciła tragedia. Piętnastoletnia Justyna Dobrowolska zaginęła bez śladu. Miała dostarczyć list do ekskluzywnej willi, w której spędzali wczasy komunistyczni oficjele. Jedynym, co pozostało po zaginionej, był zaparkowany przy bramie rower oraz torebka, rok później odnaleziona u miejscowego handlarza starociami. Ekipa poszukiwawcza zastała pusty zamknięty dom, a jego ostatni lokator rozpłynął się w powietrzu. Dziewiętnaście lat później na camping w Dobrowoli przyjeżdża oficer Piotr Werner. Prowadzi nieoficjalne śledztwo ze względu na niepokojące listy z pogróżkami, nawiązujące do porwania Justyny. Niewiele później na tarasie willi, przy której kiedyś zaginęła nastolatka, zostają znalezione zwłoki nieznanej kobiety. Kim jest ofiara i co łączy ją ze sprawą zaginionej dziewczyny? Kto wysyła wiadomości z pogróżkami? I czy prawda ma szansę po latach wyjść na jaw, skoro wielu mieszkańców Dobrowoli pragnie, by została pogrzebana na zawsze?

Intrygujące political fiction Kontynuacja powieści „Okaleczone” Miłość i zbrodnia w świecie polityki Minister sprawiedliwości zostaje zamordowany. Do śledztwa dołącza prokurator Hanna Osul, która wciąż nie może pogodzić się ze stratą męża i córki. Okoliczności tej tragedii nie udało się wyjaśnić. Osul godzi się na niebezpieczny układ z przestępcą: weźmie sprawę morderstwa w zamian za informację o śmierci męża. Śledczy natrafiają na zdjęcia z imprezy zorganizowanej w przededniu śmierci ministra. Wśród gości Hanna Osul rozpoznaje swoją sąsiadkę Antoninę. Z pozoru proste tropy zaciemniają jednak kolejne zagadki, a tych, którzy mogą pomóc w ich rozwiązaniu, jest coraz mniej. Czy sprawca politycznej zbrodni zostanie zdemaskowany? Czy nieugięta prokurator zapłaci każdą cenę, aby poznać prawdę na temat śmierci najbliższych? -- Anna Kaczanowska – autorka kryminału „Okaleczone” (2023), z wykształcenia stomatolog, ukończyła Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich. Pasjonatka teatru i Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Mieszka we Wrocławiu, który jest jej rodzinny miastem.

Takiej zbrodni mogła dokonać tylko bestia. A ofiar będzie więcej… Prokurator Hanna Osul wraca do pracy po półrocznej przerwie spowodowanej tragicznymi wydarzeniami w jej życiu – w niewyjaśnionych okolicznościach straciła męża i córeczkę. Choć policja przyjęła za prawdopodobną tezę o rozszerzonym samobójstwie, Hanna do tej pory nie może w to uwierzyć. Tego samego dnia pod Wrocławiem zostaje znalezione ciało pięcioletniej dziewczynki, która zmarła w wyniku niezwykle brutalnego okaleczenia. Mimo odnalezienia narzędzia zbrodni nie udaje się ująć sprawcy. Biegli niezależnie od siebie ostrzegają, że morderca nie poprzestanie na jednym zabójstwie, a ofiar będzie więcej… Hanna bez reszty angażuje się w śledztwo. Czy wytropienie zabójcy przyniesie jej wyczekiwane katharsis?

PORYWAJĄCY KRYMINAŁ IRENY MAŁYSY! Zbrodnia dotarła i tutaj, daleko od Babiej Góry Baśka Zajda przyjeżdża do Mysłowic, na pogrzeb ciotki Ewy. Dawno jej tu nie było. Kiedyś jako mała dziewczynka co roku odwiedzała Śląsk, by spędzić tu wakacje. Przy niewielkiej Zawoi Mysłowice wydawały się jej ogromnym miastem, pełnym tajemnic. Ciężka praca górników wzbudzała jej szacunek, a kopalnia wywoływała strach i respekt. Baśka, namawiana przez swoją matkę, zamierza poświęcić urlop na wyremontowanie mieszkania po ciotce. Ma nadzieję, że zmiana otoczenia pomoże jej zapomnieć o tragicznych wydarzeniach z Krakowa. Korzystając z okazji, Baśka pragnie zacieśnić więź z rodziną ze Śląska. Odnawia również znajomość z koleżanką z dawnych lat, Alą. Wkrótce okazuje się, że z pozoru spokojne Mysłowice też mają swoje mroczne sekrety. Kilka miesięcy temu wydarzyła się tu tragedia. Ktoś zabił córkę Wieczorków, a zabójca do dziś nie został schwytany. Chociaż Baśka obiecywała sobie, że na urlopie nie da się wciągnąć w żadne śledztwo, to kiedy córka Ali znika, policjantka nie jest w stanie siedzieć bezczynnie i bez reszty angażuje się w poszukiwania nastolatki. Czy policjantce spod Babiej Góry uda się odnaleźć dziewczynę? Jakie tajemnice skrywają się w cieniu starej kopalni? I co łączy emigracyjną historię Mysłowic z morderstwami nastolatek? Nowa powieść Ireny Małysy to przepełniona tajemnicą opowieść – o mieście, jego zagmatwanej historii, o ludziach i o tym, do czego są zdolni. Kolejna odsłona losów policjantki spod Babiej Góry wciąga i angażuje czytelnika od pierwszych stron. Sekrety z przeszłości, pełnokrwiści bohaterowie oraz wartka akcja to tylko niektóre z atutów „Daleko od Babiej Góry” – powieści, która zadowoli nawet najbardziej wymagających czytelników.

„Dziennik rosyjski” Anny Politkowskiej jest ostatnią książką nieustraszonej dziennikarki, którą ukończyła tuż przed śmiercią. To wnikliwy, intymny zapis życia w Rosji, obejmujący okres od wyborów parlamentarnych w grudniu 2003 roku do ponurego lata 2005 roku, kiedy naród wciąż jeszcze otrząsał się z okropności oblężenia szkoły w Biesłanie. Autorka odważyła się powiedzieć prawdę o zniszczeniu kraju pod rządami Władimira Putina – prawdę jeszcze bardziej dosadną po jej tragicznej śmierci w zamachu. Akcja zaczyna się w momencie wyborów do Dumy Państwowej, w których partie demokratyczne poniosły porażkę, czego konsekwencją była pewna reelekcja Władimira Putina na prezydenta. Autorka odsłania kulisy władzy: tajemnicze zamachy terrorystyczne, niewyjaśnione zabójstwa i porwania, okrucieństwa w armii. Z bólem dostrzega bierność społeczeństwa, które zrozpaczone narastającymi problemami bytowymi, z obojętnością godzi się na ograniczanie swobód obywatelskich. Czytelnik przeżyje prawdziwy szok, zagłębiając się w niezwykle emocjonalne i plastyczne obrazy z życia współczesnych Rosjan. Politkowska ukazuje społeczeństwo zdławione przez cynizm i korupcję. Opisuje, jak Putin neutralizuje lub więzi swoich przeciwników, cenzuruje prasę i okłamuje opinię publiczną. W tym ciemiężonym kraju wolność człowieka jest ograniczana z każdym dniem. Anna Politkowska – rosyjska dziennikarka pochodzenia ukraińskiego. Urodziła się w 1958 roku w Nowym Jorku w rodzinie dyplomatów. Ukończyła dziennikarstwo na Uniwersytecie Moskiewskim. Była największą krytyczką rządów Putina – otwarcie sprzeciwiała się między innymi wojnie w Czeczenii. Przed dążeniem do prawdy nie powstrzymywały jej groźby, ostrzeżenia ani nawet próba otrucia. Za swoją pracę otrzymała liczne prestiżowe nagrody, a jej książki przetłumaczono na wiele języków. Dziennikarka została zastrzelona w windzie w bloku, w którym mieszkała, 7 października 2006 roku. W czerwcu 2014 roku w warszawskim Ogrodzie Sprawiedliwych odsłonięto upamiętniający ją kamień. „Dziennik rosyjski” to trzeci tytuł Anny Politkowskiej wznowiony przez Wydawnictwo Mova. Ukazały się także „Rosja Putina” (2022) oraz „Tylko prawda” (2023).

Zbiór tekstów najsłynniejszej rosyjskiej dziennikarki. Anna Politkowska nie pisała swoich reportaży zza biurka – każde zbieranie materiałów było dla niej równoznaczne z ryzykowaniem życia, zwodzeniem służb specjalnych czy zacieraniem śladów. Niestrudzenie wysłuchiwała skarg zrozpaczonych żon i matek, starszych ludzi czy rannych ocalałych z pogromów. Nagłaśniała zbrodnie, o których próżno było szukać wzmianek w agencjach informacyjnych, oraz doprowadzała do aresztowań tych, którzy wcześniej pozostawali bezkarni. Autorka opisuje między innymi zbrodnie popełniane na narodzie czeczeńskim – zarówno „wybryki” żołnierzy, którzy dla zabawy wystrzelili pocisk w plac pełen ludzi, jak i zaplanowane akcje pacyfikacyjne wiosek. Zawarte w tym tomie reportaże, depesze i felietony dotyczą głównie okresu pierwszej (1994–1996) i drugiej (1999–2009) wojny w Czeczenii. Opisywane przez dziennikarkę akty ludobójstwa popełniane przez Rosjan na narodzie czeczeńskim brzmią w 2022 roku przerażająco znajomo… Tom reportaży „Tylko prawda” to poruszająca spuścizna Anny Politkowskiej ukazująca wszechstronność autorki, jej niezwykłe zaangażowanie i doskonały warsztat. Jest też świadectwem głębokiego człowieczeństwa kobiety, która reprezentowała honor i sumienie narodu rosyjskiego.

Mroczna, psychologiczna powieść o samotności i tajemnicach rodzinnych. Wolfgang Rajchert mieszka z apodyktyczną matką i wycofanym ojcem. Jest nastolatkiem inteligentnym i wrażliwym, ale niestety okaleczonym społecznie – przez problemy zdrowotne nie może wychodzić na zewnątrz. Nie uczęszcza do szkoły, więc brak mu kolegów. Gdy dowiaduje się o projekcie społecznym, w ramach którego dzieci w trudnej sytuacji materialnej można zatrudnić w charakterze przyjaciół, dostrzega w nim nadzieję na poprawienie swojej sytuacji. Nakłania rodziców do zatrudnienia takiej Maskotki i w ten sposób w domu Rajchertów pojawia się Mariusz. Choć na początku wszystko wydaje się idealne, szybko okazuje się, że zaproszenie Mariusza do domu Rajchertów niesie za sobą nieprzewidziane konsekwencje. Tak jak Wolf był spragniony towarzystwa, tak Mariuszowi marzyła się rodzina. Wygląda na to, że oba marzenia mają bardzo wysoką cenę. Czy któreś z nich się spełni? Michał Paweł Urbaniak po raz kolejny serwuje swoim czytelnikom głęboko psychologiczną powieść i pokarm dla literackiej duszy. Z charakterystyczną sobie wrażliwością ubiera świat w słowa i obrazy, które na długo pozostają z czytelnikiem.